Örneğin, USA Today Gazetesi’nin sanal gerçeklik haberinde otel odasında ölü bulunan bir kişinin cinayetinden otel çalışanı suçlanıyor ve bu olay 2022’de haber olarak tekrar gündeme geliyor. Cinayet ile ilgili adli testler çalışanın suçlu olmadığını gösteriyor ancak savcılar iki hafta içinde yeni kanıtlar sunarak suçlamaları destekliyor. Bu durum, eğer kanıt bu kadar güçlüyse, suçlamalar neden bir yıl sürdü sorusunun ortaya çıkmasına sebep oluyor. Daha sonra muhabirler iki yıl boyunca polis davranışlarını ve siyahilere yönelik adaletsiz yargılamaları inceliyor.

Sanal gerçeklik ile yapılan haberde kullanıcılar, strateji oyun mekaniği ile haberi istedikleri yere yerleştirip cinayetin işlendiği otelin kuşbakışı projesinde odadan odaya gezebiliyor ve cinayet mahalline yaklaşabiliyor. Bu durum, kullanıcılara, cinayet silahlarını, cesedin yerini ve kaçış noktalarını inceleme imkânı sağlıyor.

Haberdeki simülasyonlar, cinayetin gizemini çözmek için kullanılıyor. Sunulan kanıtlar ve ifadeler, yargılama sonucunu değiştirebilecek yeni kanıtların bulunma olasılığını artırıyor ve kullanıcıların dedektifler ya da gazetecilerle empati kurmalarını sağlıyor.

Sanal oyun tekniği sürükleyici gazeteciliğe dönüşüyor

Sürükleyici gazetecilikte 360 derece video, illüstrasyon (resim, grafik) ve artırılmış gerçeklik (AR, videolar üzerine ek bilgi, grafik, ses ekleniyor) yer alıyor ve kullanıcılar haber hikâyesine dahil ediliyor. Sürükleyici gazeteciliğin sahip olduğu daldırma, anlatı yapılarının çeşitliliği, kullanıcı ve hikâye içinde geçen kişilerle empati kurulmasını sağlıyor.

İnsan hareketlerini mekaniksel olarak taklit eden kamera, öznenin algısını taklit ediyor. Tripod (kamerayı sabit tutmak için kullanılan üç ayaklı destek) gibi araçlardan yararlanılarak oluşturulan ileri geri gitme, sağ, sol, yukarı, aşağı çevirme, sağ-sol yatırma, izleme yapma, aşağı-yukarı kaydırma gibi kamera hareketleri insan bedenini yeniden üretiyor.

Görüntüler karşısında özne, kendi algısını taklit eden ama o an orada olmayan bir kamerayı zihninde bir özne olarak kuruyor ve bu kameranın bakış açısıyla kendini özdeşleştiriyor. Kullanıcı, kamera çevrildiğinde kendi başını çevirmeden çevrilme hareketini deneyimlemeye başlıyor. Kişi bu noktada kendini bir karakterin yerine koyuyor. Kullanıcılar, daha sonra belirli nedenlerden dolayı bu karakterden kopup, başka bir karakterle özdeşleşiyor. Kişi, kamera ile özdeşleştiği için perdedeki görüntünün kaynağının kendisi olduğu düşünüyor ve artık perde kişiye kendini yansıtan bir perde oluyor.

İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi’nde yayınlanan çalışmada bu teknolojinin kullanıcıyı meşgul ettiği ve orada olma hissi yaratabildiği kadar sürükleyicilik oluştuğu bilgisi veriliyor. Dolayısıyla teknoloji sanallaştıkça ve bilgisayar tarafından üretilen içerikler oyunlara benzedikçe, oyun mekaniği ile interaktif (sürükleyici) gazetecilik birleşiyor.

Sanal gerçeklik gibi teknolojiler, kullanıcıları haber hikayesinin içine doğrudan dahil ederek hem etkileşimi ve duygusal bağlantıyı güçlendiriyor hem de mekânı iletişim aracı olarak kullanıyor. Bu gelişmeler, medya kuruluşlarının izleyicilerle daha derin ve etkili bir iletişim kurmasını sağlıyor.

Sürükleyici gazetecilikte ise kullanıcılar, nesneler gibi mekân ile diyaloga girerek, onu kimlik kaynağı haline getiriyor. Mekânın karakterine bürünen ve mesajın kendisine dönüşen bireyler, bu ağın düğümü haline geliyor. Yakın gelecekte blok zincir teknolojisiyle Metaverse evreninde gazeteciliğin daha sürükleyici özelliklere sahip olacağı tahmin ediliyor.

#sürükleyicigazetecilik #sanalgerçeklik #artırılmışgerçeklik #haberhikayesinedaldırma